Kindle 3 - relacja

Tak bardzo czekałam. Tak wszystkich zadręczałam tym moim oczekiwaniem. I się doczekałam. A było tak...

Gdy wszystkie znaki na niebie i ziemi wskazywały, że nadszedł ten dzień, dzień otrzymania przesyłki... bałam się wychodzić z domu. A, że miałam sporo spraw do załatwienia zawsze zostawiałam kogoś na posterunku... z instrukcją jak to nie dać się wkręcić i nie płacić pod żadnym pozorem opłaty celnej, której miał żądać kurier... bezprawnie. Się naczytałam za dużo w necie.

Za każdym razem gdy wracałam przeżywałam rozczarowanie, że kuriera jeszcze nie było. Gdy po raz tysięczny sprawdzałam na stronie kuriera GDZIE znajduje się moja przesyłka zobaczyłam, że została odebrana!! Jak to?!!

Gdy mgła wściekłości opadła zauważyłam znajome nazwisko osoby, która odebrała moją przesyłkę... No tak. Nie ważne jaki podasz adres dostawy. Paczka zawsze trafi do miejsca mej pracy. Czy w tym mieście wszyscy kurierzy mnie znają?

Padł na mnie blady strach gdy uświadomiłam sobie, że dziewczynom w pracy nic nie mówiłam o odmowie płacenia kurierowi. Pognałam jak na skrzydłach mym krwiście czerwonym rumakiem (bez dachu) po mą zdobycz.

Miły Pan Kurier szczęśliwie nie chciał żadnych pieniędzy.

Tak wyczekana przesyłka okazała się być małym, niepozornym pudełkiem. BEZ OTWARCIA.

Nie dało się go otworzyć!! Jak oni wcisnęli do środka mojego Kinla?? Po ciężkich zmaganiach i rozerwaniu pudełka wreszcie mogłam go zobaczyć. Poniżej kilka zdjęć wykonanych "trzęsącymi się ręcyma".

W domu już na trzeźwo obejrzałam raz jeszcze.

Podłączyłam do komputera. Wgrałam książkę w PDF na próbę... No i kurcze... coś nie tak. Czcionka maciupka, nie da się tak czytać a opcja zwiększania czcionki nie działa. Trochę rozczarowana rozpoczęłam poszukiwania w sieci. Nie lubię tak... powinno działać bez problemów. Okazało się, że potrzebuję jakiegoś programu do konwersji plików. Wybrałam, zainstalowałam i DZIAŁA. Mogę przerobić każdy plik. Wgrywa się ładnie, mogę ustawiać sobie wielkość czcionki, odstępy między wierszami i pewnie jeszcze kilka funkcji, których nie odkryłam.

Czyta się świetnie. Kinle jest poręczny. Jak już się go nie boję to trzymanie w jednej ręce jest bardzo wygodnie. Nie potrzebuję drugiej aby przewracać strony. Doskonale czyta się w słoneczku. Generalnie im więcej światła tym lepiej. Jestem zachwycona. I dręczona wyrzutami sumienia, że wolę kindla niż moje papierowe książki. Ale to tylko tymczasowo, obiecuję, będę równo dzielić swój czas :)

Jeszcze niedawno taka nie byłam. Nie obchodziły mnie gadżety. Teraz mam... Iphone (czekam na 5), Kinle, osobisty laptop, czerwone cacko przed domem... kiedy zaczęło mnie to kręcić? Jak tak dalej pójdzie to zacznę zwracać uwagę w co się ubieram!!

Dość!

W życiu nie napisałam tak długiego tekstu (no może na maturze)... dobrze, że nikt mnie nie czyta ;)